Ο χορός ή η δημιουργική κινητική έκφραση είναι δραστηριότητες που αναπλάθουν τον άνθρωπο, σε έναν χώρο όπου μπορεί να αναζητηθεί το καινούριο, να δοκιμαστεί το διαφορετικό, να μετασχηματιστεί το τετριμμένο. Με άλλα λόγια είναι ένας χώρος αποδοχής και αγκάλης.
Σύμφωνα με την Αμερικανική Ένωση Χοροθεραπευτών (ADTA), η χοροθεραπεία ορίζεται ως: "η ψυχοθεραπευτική χρήση της κίνησης που ευνοεί και διευκολύνει την συγκινησιακή και σωματική ενοποίηση του ατόμου." Η χοροθεραπεία εφαρμόζεται είτε σε ατομικό, είτε σε ομαδικό επίπεδο και απευθύνεται σε όλους τους πληθυσμούς.
Η προσωπική και πηγαία κινητική του έκφραση συμβαίνει εκ νέου σε έναν ενδιάμεσο χώρο, τρίτος και ουδέτερος χώρος, όπως τον ονομάζει ο Donald Winnicott. Σε αυτόν το διαλλακτικό χώρο του παιχνιδιού, της δημιουργικότητας, της τέχνης και της πνευματικότητας, ο χορός και η δημιουργική κινητική έκφραση του ατόμου μεταβολίζονται, μορφοποιούνται και γίνονται θεραπεία. Η θεωρητική βάση της χοροθεραπείας αντλείται από το χορό, την ψυχολογία και τη νευροψυχολογία. Η συνεχόμενη ανάπτυξή της έχει οδηγήσει στη διαμόρφωση ποικίλων μεθόδων και τεχνικών, οι οποίες αντανακλούν τις διαφορετικές προσεγγίσεις των χοροθεραπευτών.
Σώμα και χώρος ανήκουν στην ίδια εμπειρία, στην εμπειρία του χρόνου, όπου ο ρυθμός γίνεται η υπόσχεση μιας συνέχειας.
